"แกว่งปากหา......"

" เป็นมนุษย์สุดนิยมเพียวลมปาก.......จะได้ยากโหยหิวเพราะชิวหา" บทกลอนจากเรื่องพระอภัยมณี
ผมมาสะดุดบทนี้ เห็นว่ามันใกล้ตัวคนเราจริงๆ
เดี๋ยวนี้คำพูดก่อนออกจากปากเรา เราคิดกันมากแค่ไหน
แล้วนึกถึงผลที่ตามมามั๊ย?

คนทุกคนก็อยากฟังแค่คำพูดชื่นชม ยกยอปอปั้น ทั้งที่ไม่รู้ว่าจริงๆแล้ว
ผู้พูดน่ะมีอะไรแอบแฝงรึต้องการผลประโยชน์อะไรรึเปล่า
คนอีกประเภทพูดจาตรงไปตรงมา คนส่วนใหญ่อาจจะไม่ชอบฟัง
ทั้งๆที่มันเป็นความจริง ซึ่งผู้พูดนั้นอาจไม่ได้หวังประโยชน์สิ่งใด
นอกจากมีความจริงใจที่มอบให้..........

อย่างว่าในบทกลอนก็บอกอยู่ว่า " มนุษย์ "
ขึ้นชื่อว่ามนุษย์ ก้ยังสะสมบ่มเพาะกิเลสอยู่ร่ำไป ขึ้นอยู่กับว่า
แต่ละคน มาก น้อย เพียงใดแค่นั้น